η θύμηση

ήσουν νέος πάλι, όπως όταν γνωριστήκαμε
ακμαίος με μια νιότη αλλιώτικη
που την εκτιμάς με την εμπειρία κάποιου που την έχει δει να ξεθωριάζει

κι είμασταν εμείς αλώβητοι
όμορφοι
ψεύτικοι
σαν κούκλοι
αλλά και τόσο αθώοι
πριν τα λάθη, τις απογοητεύσεις, την ζωή
πριν τις αποφάσεις και τις αλλοιώσεις

ήσουν εσύ εκεί στο όνειρό μου
ήταν αλήθεια που την ζούσα δική μου
είδα αχνά το μπράτσο, το ρούχο σου, σε είδα χωρίς αυτό, είδα ένα χαμόγελο
είδα ξανά τα χέρια σου, τα δάχτυλα
και ένα κινητό τηλέφωνο μέσα του που με αγαπούσε με τα μικρά παλιά κουμπάκια του
σε κράτησα μέσα μου ήρωα
εγώ και εσύ
αντιστρέψαμε το χρόνο

όταν με βλέπεις στον ύπνο σου, σε βλέπω άραγε και εγώ;

---

Αναρτήθηκε στις my poems